Ruzgarin ugultusuna uyandim dun gece. Gunes cekilir, ay dogar , gecenin koyu karanligi icinden kuvvetli bir ruzgar cikar bazen burada. Gunduz yaprak kipirdamamistir oysa. Gece , sanki ruzgari dogurmus ona emretmis gibidir. Oyle sert, oyle hoyrat eser ruzgar , savurur. Vaktiyle korsan denizcilerin bu topraklardan cikmis olmasi, bilmem bundan midir?
O ugultu, dokulen yapraklarin hisirtisi , carpan kapilar , pencereler , sokaga atilmis bir plastik sisenin oradan oraya yuvarlanarak cikardigi ses , bir de havanin bu ani degisiminin bende yarattigi tedirginlik, uykumu kacirdi. Kalktim , salona gectim. Bir kitabin sayfalari arasinda gezinirken sessizlik sardi her yani yeniden. Ruzgar, soyleyecegini soylemis gitmisti.
Bu ruzgarli gecelerin sabahinda ,balkonda , kaldirimlarda , arabalarin ustunde incecik bir kum tabakasi goruruz. Ruzgar, ardinda biraktigi kumu colden mi tasimistir buralara?
Bazen, ruzgarin ardindan incecik bir yagmur ciseler, gecer. Ruzgar bulutlari dagittiysa eger, sabaha piril piril olacaktir gokyuzu. O masmavi genislik, yasama sevinciyle dolduracaktir icimizi.
3 comments:
cok guzel anlatmissin,sanki ben de ordaymisim da o ruzgari ben de duymusum gibi hissettim : )
Cok guzel bir anlatim, ancak zemin gozu yoruyor, beyaz zemin tercih etseniz daha iyi olmazmi? Siz bilirsiniz!
Cok tesekkurler,arzunuz uzerine beyaz zemine gecilmistir.
Bu arada, internette Modigliani'ni İsa ve Madonna adli tablosunu bulamadim maalesef.
Sevgiyle,
Isil
Post a Comment