Anne olmaya dair

18-2-2007

Bir yandan bir kac gun once secip bilgisayarima kaydettigim bazi yazilari okuyorum, bir yandan bebegimi emziriyorum.

Az sonra kendisini geriye cekip dinlenecek, sonra gazini cikartacagiz. Simdilik bizim yardimimiza ihtiyaci var bu is icin. Omuzuma alip sirtini pispislayacagim. Rahatladiginda, bir sure omzumun ustunden etrafi seyredecek sonra boynuma sokulup agzini acarak kafasini saga sola cevirecek. “Ben yine sut istiyorum” demek bu. Minik kizimizla artik daha yakindan taniyoruz birbirimizi.

*

Defne dun oglen uykusunu uzun tuttu biraz. Soner de ben de tedirgin olmusuz, birbirimizden habersiz gidip bakmisiz bebegimize, nefes aliyor mu diye.

*

Anne olmak nasil bir duygu diye soranlar oluyor bugunlerde.

Ne diyebilirim ki, inanilmaz bir his, bir buyu belki de.

Nerede okumustum su an animsayamiyorum, Latife Tekin annelikle ilgili olarak soyle diyordu: “Annenizin size baktigi yillar boyunca annenize borclanirsiniz. Yillar sonra kendi cocugunuza bakarken de aslinda annenize olan borcunuzu odersiniz.” Ne demek istedigini simdi cok daha iyi anliyorum...

Benim annem ben kucukken calistigi icin bana cocuklugum boyunca degisik kisiler bakti. Dogru duzgun bir bakici bulana kadar bir kac bakici degistirmisiz.

Yillar once, bir gun bir cocugum olursa en azindan ilk uc yil ona ben bakmaliyim diye geciriyordum icimden. Sansliyim ki, su an imkanlarimiz buna el veriyor ve bunu yapabiliyorum.

*

Defne’cigim doydu, yeniden uykuya daldi. Simdi ben de bebegim beni birkac saat sonra, gogsume sokulup biraz da mirildanarak yeniden uyandirana dek uyuyabilirim.